Verhuizen inhuizen, Pina en Gabe

Het duurde even voor er tijd was voor een update, we zijn aan het verhuizen. Vorige week donderdag werd de container uitgeladen bij het huis dat we hebben gevonden. Planning was donderdag container leeg, vrijdag zoveel mogelijk uitpakken, en dan maar verder inrichten. Onze geheel nieuwe Turkse doorzonwoning heeft echter ook nog wat aanloopprobleempjes, probleempjes met electriciteit, gas, kleine lekkages etc. Dat kennen we inmiddels wel, komt uiteindelijk allemaal goed.
Donderdag container uitpakken met drie professionele verhuizers en 4 dagloners. Helaas als wel wat dingen kapot, de stenen tafel uit Jemen, de alabaster plaat die ik ooit kocht in de oude stad van Sana'a. En oh, het koffieapparaat lekt! Vrijdag veel uitgepakt en de grote stukken zoveel mogelijk op hun plek. Nu zijn we bezig met echt inrichten, lampen ophangen, gordijnen (er zijn nog geen rails). Men heeft beloofd dat er in de loop van de week gas komt.
Op zaterdag een mindere verrassing in de ochtend: Pina zat Gabriella (waarover later meer) te knuffelen, en die zag een andere kat buiten, worstelde zich los en krabde Pina op haar hoofd, met name rondom haar oog. Oog gelukkig onbeschadigd, maar diepe krabben en veel bloed.

Naar een ziekenhuis dichtbij. Prima kliniek, en met een beetje ruggenspraak met Ko goed ingestoken. Alles schoongemaakt, een paar gerichte steri-strips, en de zusters hebben zelfs Pina's haar gewassen. Dolle pret in de emergency room!
Dan over Gabriella, die toe is aan een andere naam. Ondanks twee Duitse dierenartsen in Muscat was het ons niet duidelijk dat Gabriella een mannetje is. De Turkse dierenarts vertelde het ons meteen. Vandaar ook de worstelpartij op zaterdag, "Gabe" (zoals ie nu heet, zie serie Six feet Under") wilde matten met een ander mannetje, en dat verklaarde de energie. Anyway, wij houden allemaal nog steeds van Gabe, maar die is sinds zaterdagmiddag een "je weet wel kater". Dat is mooi aan Turkije, als je iets NU wil, dan kan het ook.
Vandaag samen in huis gewerkt, samen met onze nieuwe hulp, een Roemeense dame met een stevige lijfgeur. Veel gedaan, maar er moet nog veel, en we zijn er iedere avond wel moe van. Kinderen willen morgen dikke kleren aan want het is KOUD. Sinds vandaag gaan ze alledrie tot 1500 hr naar school, voelt als een nieuwe fase.

Nog een paar dagen Ankara Residence.

Ben benieuwd wanneer we internet geregeld zullen hebben in ons nieuwe huis...

Verhuizen inhuizen, Pina en Gabe

Ankara, Turkey