Vandaag weer eten van Eyvan, met een kaas-pide voor Lot (en voor Pina, die dat leert eten van haar grote zus).
En de circel is nu bijna rond. We begonnen in juni in Oman, met voorbereiden, inpakken, afscheid nemen. Het is nu september, en we zijn, samen met onze spullen, via Nederland naar Turkije verhuisd. Alles is anders: land, verkeer, eten, cultuur, school
Van/naar
Van/Naar
Maar wat me meevalt: Het afscheid van Oman viel zwaar, en we zullen het land, en vooral het leven daar met onze vrienden enorm missen. Gelukkig is Turkije heel anders, en Turkije nodigt uit tot meer zien en doen. Waar Oman geweldig was in leegte, warmte, kamperen, is Turkije dat in groene natuur, eten, diverse landschappen. Zonder tent helaas, maar er zijn genoeg hotels die maken dat je er zin hebt. Een van onze eerste expedities wordt zeker dit: http://www.nisanyan.com/En als Peerke en Anneke met ons willen komen kamperen dan zeker dit: http://www.theshambala.com/
Vandaag zijn we nog in huis geweest, om er koffers af te leveren (we arriveerden hier met 8 koffers, dus er is wel wat over te brengen), en om er te eten, en te spelen. De kinderen hervinden speelgoed dat maandenlang op zee dobberde, en eind van de middag lopen we naar beneden naar de speeltuin van het complex. Het wordt zelfs een beetje koud, en we zien nu al dat onze altijd zomer garderobe uit Oman het hier niet gaat redden. Wel is dit zoveel normaler! Lekker lopen, en de kinderen met rode wangen!
Oh ja, vanaf morgen even geen internet... Met een beetje geluk, verderop in de week, maar eerst zien dan geloven...