Tuimelende mensen en buiken

Zo, dat was even rustig opstarten vanmorgen. Voor je het weet is het alweer 12u! Luie mensen zijn we toch. Ik wilde vandaag graag naar het Science and Technology museum, dus daar zijn we begonnen.

Piano robot van het science and technology museum

Het is een soort gigantisch Nemo met allerlei 3d- en 4d-films. Jammer genoeg in het chinees allemaal, dus die hebben we overgeslagen. Maar het museum overtrof mijn verwachtingen, heel veel leuke doe-dingen en heldere uitleg. Natuurlijk wel met een tintje chinees... Maar ach, dat lijkt me niet de slechtste manier om nationalisme te prikkelen. Er was een heel gedeelte over robotica, perceptie/sensoren en patroonherkenning, wat mij natuurlijk enorm interesseert. Hier en daar moest ik best lachen, zoals bij deze AI-go-robot.

Een echt AI-go-robot!

Sensoren in het chinees

En dat ik ook mijn hersenen kan flessen, dat is me ook duidelijk geworden. Of het nou kwam doordat ik toch al een beetje duizelig was weet ik niet, maar in de illusie-tunnel dach ik toch echt dat ik omviel, wat een lol moeten die mensen hebben gehad toen ik tegen de reling aansukkelde, hihi.

Het enige minpuntje was dat ik me langzamerhand steeds beroerder begon te voelen. Eerlijk gezegd vind ik het niet eens zo vreemd als ik kijk wat we allemaal doen, eten en de hoge temperaturen, maar vervelend is het wel.

Maar we hadden kaartjes voor een acrobatiek-voorstelling, dus tijd om ziek te zijn is er helemaal niet! Wat een voorstelling was dat zeg, we zaten allemaal met zweethandjes. Van veiligheids-lijnen of kussentjes hebben ze hier natuurlijk niet gehoord ;-)

In de zaal zaten een aantal mensen naar ons te gluren. Nu gebeurt dat vaak genoeg, maar ik vond het toch wat vreemd. Ik weet nog dat ik een collega, Annemieke, vertelde dat waar we ook heen gingen, Kunno altijd iemand tegenkomt. Maar dat zou nu natuurlijk niet zo zijn... in Shanghai in China, dat gigantische land, dat kan toch gewoon niet? Blijkt Kunno die glurende mensen toch gewoon te kennen, bizar gewoon.

Hoe leuk het ook is, ik voel me nog steeds niet top. Ben na de voorstelling meteen naar het hotel gegaan, want als ik ergens geen zin in had was het wel een chinese maaltijd vol met olie.. Hopelijk is het morgen beter, want dan vliegen we alweer naar Guilin!

written by

Jolie on August 15, 2009 from Shanghai, China

from the travel blog: Lachende Boeddha

Send a Compliment

comment on this...