Cultuurshock - Blogabond

Helaas was het de volgende ochtend helemaal niet beter! Ik voelde me knap beroerd. En net op de dag dat we een flinke reis voor de boeg hadden. Dat was even niet leuk, maar keus is er niet. Dus heb ik mijn grootste schoenen maar aangedaan, dat hielp bij het wankelen ;-) Gelukkig hadden we dit keer een heel voorspoedige reis en voelde ik me een uur later alweer een stukje beter. Onder het mom 'wat er niet in gaat komt er ook niet uit' heb ik mijn maag maar leeg gehouden, dat hielp. Natuurlijk werd nu voor het eerst een lekkere maaltijd in het vliegtuig geserveerd, zul je net zien! Maar eigenlijk kon het me weinig schelen, ik was maar wat blij dat ik me weer een beetje ok voelde!! Ik zag de horror-scenario's al voor me.

Aangekomen in Guilin stond er een bordje voor ons! We hadden het er afgelopen week over dat het me zo leuk lijkt als je na het vliegen zo'n bordje voor jezelf ziet, gelukt dus! Onze gids hier was een apart typetje, hij giechelde constant, hihi. Zijn plan, eerst naar het hotel, dan lunchen en dan bespreken we de plannen voor vanmiddag. Klonk prima, maar toch bekroop me een niet zo'n goed gevoel bij deze jongen. Ik merkte dat hij alleen tegen Joke sprak en eigenlijk niet echt geinteresseerd was in ons. Wel probeerde hij constant zijn service te verkopen en begon langzaamaan wat pusherig te worde. Dat ik hierin gelijk had bleek wel bij de lunch. Hij stelde een aantal leuke dingen voor om te doen, maar vroeg hiervoor idioot hoge bedragen, alleen maar voor de entree van de activiteiten! Daar zat zijn service nog niet eens bij. Ons klonk het ongeloofwaardig in de oren. Op zo'n manier kun je iemand niet vertrouwen. Hij wilde nog onderhandelen over de prijs, maar hij wilde niet eerlijk uitkomen voor de echte prijs. Toen was onze maat wel vol, we zijn wel 15 min bezig geweest om hem af te schepen, hij wist echt niet van ophouden, het werd echt een beetje vervelend. Hij keek zelf ook ontzettend beduusd, misschien is het allemaal wel in opdracht van zijn bedrijf, maar slecht is het wel. Hij kreeg een mooi bedrag mee voor zijn service tot nu toe en we zeiden gedag. Terug naar het hotel en daar eens vragen naar de echte bedragen, bleek dus dat hij het dubbele of 3-dubbele had gevraagd! Bizar gewoon.

We besloten een boottochtje te maken om wat van Guilin te kunnen zien. Inmiddels had de thermometer de 40 graden achter zich gelaten, bloed en bloed heet dus. Natuurlijk hadden we een prachtig bootje, zonder airco.. oef! Guilin zag er eerder wat europeaans uit dan chinees, mooie witten bruggen en huizen, maar je zou vaak niet zeggen dat je in China zat. In Guilin wonen duidelijk ook groepen minderheden, de mensen zagen er net even anders uit, een koreaans oid. Je zag ook meteen meer kinderen om je heen, aangezien minderheden 2 kinderen mogen (een van de uitzonderingen op de regel).

Onze indruk van Guilin was eigenlijk niet zo positief en dat terwijl ik een beetje heb zitten duwen om deze kant uit te gaan, oeps! We hebben natuurlijk ook maar weinig kunnen zien in deze korte tijd. De volgende dag stond de "cruise" naar Yangshuo op het programma. We werden netjes opgehaald en hadden een nieuwe gids, eentje van 52 jaar en een echt ouder chinees mannetje, met oude vingertjes. Maar aardig was hij wel en zijn engels was prima, wat een verademing is zo iemand! Hij zou helemaal meegaan naar Yangshuo naar het hotel en ons daar helpen het een en ander te regelen en dan weer terug en ons gewoon ons ding laten doen.

De boottocht was adembedemend mooi, wat een prachtige natuur hier!! We hebben 4 uur op de boot gezeten, maar het leek minder lang. Het weer zat ook enorm mee, zon en helder. En dat terwijl daar vaak mist hangt en het bijna tropisch is en normaal dus vaak regent. Zwemmende buffels, bamboe-bootjes, wat hebben we genoten. Gelukkig was het dus toch een goed idee geweest.

Aangekomen in het dorp merk je dat het wel heel toeristisch is. Pizza's, MacDonalds, en vele andere niet-chinese restaurants en winkels kwamen we tegen. Onze gids had het idee dat we met de fiets de omgeving konden bekennen, of anders met een 'electric bike'. Daar had ik wel oren naar, een electric bike is hier een electrische scooter! In nederland mag ik daar niet op rijden, hier wel! Ha, dat hoef je geen 2 keer te zeggen. Kunno zag het niet zo zitten (de chaos van het verkeer is soms ook niet leuk), dus Joke en ik zijn scheurend door de bergen gegaan. Super was dat! Wat een uitzicht, het was niet normaal meer! De scooter was even wennen, maar na een minuutje ging het vlekkeloos. Zo hard gingen ze trouwens ook niet ;-) Natuurlijk trokken we flink bekijks en had de plaatselijke bevolking de grootste lol in ons de verkeerde kant op te sturen, waardoor we op een idioot hobbelweggetje uitkwamen, lachen!

Die avond hadden we weer een voorstelling. We wilden het eerst niet doen, want we hadden net een voorstelling gehad. Maar het scheen echt iets speciaals te zijn en het was door de man ontwikkeld die ook de opening van de olympische spelen had uitgedacht. Hadden we er even geen rekening mee gehouden dat er bij zo'n voorstelling meer dan 2000 mensen naar binnen gewurmd moeten worden, en dan bedoel ik ook echt gewurmd! En dat met deze temperaturen...adem in, adem uit! Maar dat het zo populair was, dat begrepen we na afloop. En fantastische show met lichteffecten op het water en in de bergen en met grote getalen mensen (meer dan 100 tegelijk op het podium). We zaten net naast de boxen, dus mijn oren vonden het minder leuk, dus ik heb meer gezien dan gehoord uiteindelijk ;-) Maar dat alleen al was supermooi.

[foto's van dit eerste stuk volgen nog, deze staan niet op mijn camera]

Naar mate de tijd vordert verkassen we steeds sneller, ik leef dan ook steeds meer vanuit m'n koffer. We hadden nog een ochtendje om rond te slenteren en daarna moesten we alweer terug naar het vliegveld van Guilin. De 1e keer hoorden we dat het 3 uur rijden was, daarna werd het 2,5, daarna 1,5. Het bleek (met rustig rijden en weeeer een sukkelende chauffeur maar een uurtje te zijn! We waren dus veel te vroeg op het vliegveld.

Fleineken!!

Maar ach, even rustig een watermeloen-sapje drinken is toch ook fijn? Sja, tot je een stukje glas in je drinken ontdekt, oh oh.. Meteen gemeld en er werd veel heen en weer gelopen en gebeld. Uiteindelijk probeerde ze me korting te geven op het drinken. Korting! Voor hetzelfde geld heb ik stukken ingeslikt :-S Dat was ik dus echt niet van plan.. We hebben wel gelachen om de menu-kaart, ze verkochten hier Fleiniken, lijkt je dat niet wat?Overigens heb ik nergens last van, dus het is waarschijnlijk het enige stukje geweest.

Even was ik vergeten dat we China uitgaan als we naar Hong Kong gaan. Dat betekent weer uitgebreid gecheckt worden, papiertjes inleveren en weer nieuwe verklaringen invullen over je reis en een gezondheidsverklaring. Was toch even spontaan mijn diarree voorbij... En zo spontaan begint het de volgende dag weer, haha. Als ik ergens geen zin heb zijn het wel gezondheidscontroles door paniekerige chinezen terwijl ik toch geen mexicaanse griep heb.

Met een uurtje zweven (ik had een aladin-broek aan vond Kunno) stonden we alweer op de Hong Kongse bodem (hmm.. dat klinkt niet echt..). Hier heb ik het rare effect dat ik steeds met mijn hoofd schud om uit mijn geheugen te vissen waar ik ook nog maar weer ben. Hong Kong is in mijn ogen een mengelmoes van engels verkeer, chinese mensen en amerikaanse gebouwen. Een gigantische stad in ieder geval. De hotel-kamer is daarentegen een paar keer kleiner dan we gewend zijn, is goed voor ons, dat decadente gaat nog wennen ook ;-)

Vanmorgen zijn we eerst naar de universiteit geweest, gelukkig kon het met de metro en de trein, dat gaat hier vrij makkelijk en kost ook maar 90 cent. De omgeving waarin de universiteit zit is erg mooi, gebouwd op de heuvels van hong kong en een stuk rustiger dan de stad. Uiteraard was het hier ook aardig uitgestorven, maar toch kun je je goed een voorstelling maken hoe het buiten de zomermaanden is. Thuis maar eens goed kijken wat de mogelijkheden zijn, het lijkt hier veel meer te bieden te hebben dan de andere plaatsen. Maar ik heb ook zoveel gezien, dat ik het even allemaal moet laten bezinken.

Kunno schiet nog wat mooie plaatjes

Daarna hebben we een hop-on hop-off bus gepakt op Hong Kong Island. Heerlijk met een ferry naar de overkant, ik vind dat altijd wel wat hebben. Na een tijdje rondtouren zijn we uitgestapt bij de peak, een uitzichtpunt op een heuvel, waarheen al 150 jaar geleden de eerste tram reed (eentje die bijna 45 graden omhoog gaat :-o). Bovenaan was het zoeken naar een mooi uitzichtpunt. Het was inmiddels half 7, maar we wilden graag het uitzicht bij nacht zien. Gelukkig vonden we ergens een superrustig terrasje met prachtig uitzicht op de ondergaande zon in de heuvels van Hong Kong.

De ferry

Kon slechter toch? En laten ze bij dat zelfde terrasje nou heerlijke pizza serveren...mjammie. Ik ben dol op chinees eten, maar na 3 weken minimaal 1x per dag (vaak 2x) krijg je echt even zin in wat anders. Inmiddels was het donker geworden en zijn we bij de andere kant gaan kijken naar het uitzicht over de stad. Dat zoiets in 30 a 40 jaar de grond uit is gestampt, kun je je haast niet voorstellen. Gigantisch gewoon.

Hong Kong overdag

Hong Kong by night

Zon, bier en pizza!

Morgen hebben we nog een hele dag in Hong Kong, maar natuurlijk geen hotelkamer meer, dus ik kan helaas niet meer bloggen voor ik thuis ben. We vertrekken morgen rond 23u vanaf Hong Kong en om 14.10u landen we in Bremen. Dit betekent een reis van ongeveer 21u(!) met weinig slaap en extra veel dag (de klok draait 6 uur terug). Niet echt iets om naar uit te kijken dus, maar ook wel lekker om straks weer thuis te komen.

written by

Jolie on August 19, 2009 from Hong Kong, Hong Kong

from the travel blog: Lachende Boeddha

Send a Compliment

comment on this...